Big Food

De obesitas crisis wordt erger door de manier waarop de industrie zijn producten ontwerpt en vermarkt. Daarom moet het gereguleerd worden om uitspattingen te voorkomen en de volksgezondheid te beschermen. Dit schrijft een bekende voedsel expert in Plos Medicine.

Kelly Brownell van het Rudd Center voor Food Policy en Obesitas aan de Yale Universiteit beredeneert dat zoals bij alle industrieën, de voedings industrie handelt volgens bepaalde regels: “het moet zijn hoofd zaken verdedigen tegen alle bedreigingen,op korte termijn winst produceren, en proberen zoveel mogelijk voedsel te verkopen.

Als het de wetenschap verstoort, front groepen creëert, wetenschappers compromissen aangaan, professionele organisaties en communautaire groepen met hun eigen bijdragen, zo nodig het volksgezondheidsbeleid in dienst van hun doelen, blokkeert, of zich met andere tactieken in ” het zakelijk spellenboek” bezighoudt ”, dan is dit wat het vraagt om, zoals gewoonlijk, de handel te beschermen.

Hij stelt dat zelfregulerende voedingsindustrie een kans zoniet de verplichting heeft jegens de aandeelhouders om meer producten te verkopen zonder over de mogelijke consequenties na te denken. Vandaar moeten de overheden enz. regels stellen ipv samenwerking te zoeken. Hij zegt verder : “een respectvol dialoog met het bedrijfsleven is wenselijk, en voor zover de industrie vrijwillige wijzigingen wil maken, dan is dat goed voor de volksgezondheid”.

Echter Brownell waarschuwt: “Men moet zich ervan bewust zijn dat dit alleen kleine overwinningen teweeg zal brengen, leiders met een doel voor ogen vereist die de druk van de industrie en van de overheid kunnen weerstaan en dat het moed vergt om het obesitas probleem serieus te nemen.”

Citaat: Brownell KD (2012) Thinking Forward: The Quicksand of Appeasing the Food Industry. PLoS Med 9(7): e1001254. doi:10.1371/journal.pmed.100125
http://www.plosmedicine.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pmed.1001254

Onder druk gezet door organisaties in de burgermaatschappij, heeft de Braziliaanse regering wetten geïntroduceerd om het traditionele voedselsysteem te beschermen en te verbeteren, in tegenstelling tot regeringen van veel geïndustrialiseerde landen die gedeeltelijk hun allereerste plicht om de publiekelijke gezondheid te beschermen, hebben overgegeven aan trans-nationale Voedsel vennootschappen, die debatteren over de voeding en de volksgezondheid schrijven experts in deze week PloS Medicine.

Carlos Monteiro en Geoffrey Cannon van het Centrum voor Epidemiologische Studies in Gezondheid en Voeding van de Universiteit in São Paulo, leggen uit dat de traditionele langgevestigde voedselsystemen en dieetpatronen in Brazilië vervangen gaan worden door ultra bewerkte producten gemaakt door trans-nationale voedselhandelsmaatschappijen (“Big Food” and “Big Snack”) en bijdragen aan het stijgen van gevallen van obesitas en ernstige chronische ziekten en de volksgezondheid nadelig aantasten en publieke goederen door het ondermijnen van de cultuur, maaltijden, het familieleven, gezelschapsleven, plaatselijke economie en nationale identiteit.

De auteurs beargumenteren: “het nut van een wet om voedselsystemen en voorzieningen – en zodoende de volksgezondheid te beschermen en te verbeteren, kan moeilijk zijn in werelddelen waar de regering reeds de verantwoordelijkheid van bestuur heeft overgelaten aan de transnationale en andere corporaties. Hoewel in Brazilië de bescherming van de volksgezondheid prioriteit blijft in de plicht van de regering.”

De auteurs leggen uit dat alle Braziliaanse kinderen die staatsscholen bezoeken wettelijk recht hebben op een maaltijd per dag op school, minstens 70% dat aan de scholen verstrekt wordt moet vers zijn of minimaal bewerkt en minstens 30% moet bij plaatselijke familieboeren vandaan komen. Men zegt dat deze maatregelen behulpzaam zijn bij het controleren op het doordringen van transnationale corporaties in Brazilië.

Hoewel het doordringen van dit soort corporaties snel heeft plaatsgevonden, blijft de traditie van gedeelde en familiemaaltijden sterk en zal waarschijnlijk bijdragen aan de bescherming van nationale en regionale voedingssystemen