Een nieuwe studie gepresenteerd op ENDO 2025 toont aan dat mensen met hypothyreoïdie (een trage schildklier) een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van small intestinal bacterial overgrowth (SIBO). Dit risico lijkt echter af te nemen bij mensen die schildkliermedicatie, zoals levothyroxine, gebruiken.
Belangrijkste bevindingen:
Hoger risico op SIBO bij hypothyreoïdie: Mensen met een trage schildklier hebben 2,2 keer meer kans op SIBO dan mensen zonder schildklieraandoening. Bij auto-immuunhypothyreoïdie (zoals Hashimoto) is het risico zelfs 2,4 keer zo hoog.
Effect van medicatie: Patiënten die schildklierhormoontherapie krijgen, lopen minder risico op het ontwikkelen van SIBO. Dit suggereert dat behandeling van hypothyreoïdie niet alleen het metabolisme, maar ook de darmgezondheid ten goede komt.
Microbiologisch verband: Analyse van darmsappen en DNA-sequencing toonde aan dat het darmmicrobioom verschilt afhankelijk van de schildklierstatus en aanwezigheid van SIBO. Dit wijst op een mogelijk biologisch mechanisme achter de link tussen schildklieraandoeningen en darmflora.
Klinische implicaties: De bevindingen kunnen leiden tot vroegere opsporing en gerichtere behandeling. Artsen zouden bijvoorbeeld vaker de schildklier kunnen controleren bij SIBO-patiënten – en omgekeerd.
Conclusie:
Schildkliergezondheid en darmgezondheid zijn nauw met elkaar verbonden. Schildklierbehandeling zou niet alleen hormonale balans herstellen, maar ook darmproblemen zoals SIBO helpen voorkomen. Dit biedt perspectief op meer gepersonaliseerde zorg en preventie van auto-immuunziekten.